Hey jij daar, lieve mens!
Wat doet een mens zoal met zijn tijd als je 3 maanden op de fiets zit en verder echt niets in je agenda gepland hebt? Verbinding zoeken, in vrijheid. En alle tijd die je dan hebt, da’s ‘kwalitijd’. Niet altijd plezant, maar alleszins wel bewust. Ik leerde daar, met vallen en opstaan, m’n tijd nemen voor de dingen. En het beste maken van het leven.
Wil je op dat vlak wat meer inspiratie? Kijk dan even op mijn Instagram of Facebook profiel, ik deelde er wat over vorige week.
Wist je trouwens dat deze thema’s, en vooral het begrip ‘kwalitijd’ wel eens aan bod komen in de gratis gids dat ik schreef? Gratis, ja hoor, dat hoorde je goed! En die kan je hier downloaden.
Waarom zou je dat doen? Het leven is te kort om op automatische piloot overal voorbij te razen. Maar hoe doe je dat dan, iets minder automatisch en iets meer bewust leven? In die gratis huis/tuin/keuken yoga gids vind je alvast de eerste stappen om het leven wat gezelliger & vriendelijker te maken. Ga dus snel even een kijkje nemen, mocht je dat nog niet gedaan hebben. (Mocht je trouwens na het invullen van je mailadres en al die dingen op de download pagina ontvangen hebben, stuur me even een bericht en ik stuur je de gids zo op!)
En misschien maakt het je leven wel wat gezelliger? Da’s alleszins de intentie erachter.
En die ‘kwalitijd’ - dat concept probeer ik nu opnieuw elke dag toe te passen. Zolang je enkel maar hebt te fietsen, eten en slapen is dat echt zo moeilijk niet. Tot je terug thuis komt in de rush van maatschappelijke verwachtingen en dingen bereiken in je leven.
Dus na die 3 maanden op mijn fiets, door Oost-Europa, in vrijheid en met een nieuw perspectief van hoop voor de wereld, kwam ik als een nieuwe Elise terug thuis.
In een wereld die nog exact dezelfde maatschappelijke verwachtingen leek te duwen op me. Nu weet ik dat ik die verwachtingen op mezelf projecteerde voor best een lange tijd, en dat die druk die ik ondervond grotendeels druk was die ik mezelf oplegde. Dat wist ik toen niet, ik voelde alleen maar dat mijn nieuw ontdekte vrijheid terug smolt als sneeuw voor de zon. En ik zei het je al: die wou ik echt niet meer afgeven, want dat voelde als een essentieel deel van mijn manier van leven.
Dus hoe geweldig deugd ik er ook van had om die lieve familie van me terug in de buurt te hebben (en ook Sam - maar dat wist toen verder niemand en ook hij niet echt helemaal bewust), ik wou zo snel mogelijk weer weg.
Nog voor ik goed en wel mijn fietszakken had leeg geladen, en zoals steeds een ferme uitrommelronde à la Marie Kondo (ook hierover kan je meer vinden in de huis/tuin/keuken yoga gids, want een proper huis is een proper hoofd) had gehouden in m’n kast thuis, had ik ook alweer een volgend avontuur gepland: Nieuw Zeeland!
Misschien kon ik daar wat werken, misschien kon ik daar een busje kopen en rondreizen. De hoe en wat was zoals steeds een verrassing (ik hou wel echt van verrassingen eigenlijk - had ik verder nog niet vermeld), maar ik wist wel dat dat een land was waar avonturen te beleven vielen. Kijk maar naar die kleine hobbits uit Lord of the Rings, er is zowaar een geweldige meme van gemaakt - die ik ook wel met plezier vaker gebruik ook.
Deze dus.
Fast forward naar januari 2019: daar was ik dan, op avontuur in Nieuw Zeeland, met mijn eigen busje op ontdekking door het mooiste land ter wereld - I know, er zullen er zijn die het mogelijks niet akkoord zijn met mij. Correctie dan: het mooiste land in MIJN wereld.
Gek genoeg had Sam ineens in een spur of the moment beslist om tijdens zijn bouwverlof in de kerstvakantie af te zakken naar de andere kant van de wereld, om een paar dagen mee te reizen met dat busje van me. Zo geschiedde dan ook en, alles blij, ultieme vrijheid once again.
Sam en ik trokken op iets meer dan 2 weken van het Zuidereiland naar het Noordereiland (klinkt wat als Temptation Island zo - was het niet echt helemaal) en waren elke dag opnieuw stomverbaasd over hoe adembenemend prachtig de wereld kan zijn. En we leefden opnieuw in vrijheid. Oh ja, dat had ik al gezegd. Maar die periode toen in de kerstvakantie van 2018-2019, man - dat tripje van ons was echt ongelooflijk geweldig & de zaligste manier om op vakantie te gaan. Geen zorgen hoor, met de fiets reizen blijft mijn favo manier. Maar tussen elke avond een plek zoeken met de tent en op een flutmatraske slapen vs. gewoon letterlijk de koffer van de bus induiken op eender welke plek met een gigantisch prachtig uitzicht - die keuze is snel gemaakt.
Wil je even de vibes voelen die ik toen ervaarde? Zet vooral Vrij Zijn of Laat het Los van Marco Borsato of de playlist van Lord of the Rings even op, en ik beloof het je: ge zijt helemaal mee.
Aan elk mooi sprookje komt een einde, zeggen de zagers dan heel dramatisch. En ja, dat was dan hier ook wel het geval. Sam ging terug naar huis - beide met het idee dat onze ‘connectie’ vanaf toen zowat zou verdwijnen. Think again, zo blijkt 3 jaar later.
Ik ging nog wat vrijwilligerswerkjes doen op verschillende coole plekken (incl. een trip naar Rarotonga - het onbewoond eiland van in menig mensen hun dromen) en zou dan opnieuw, maar dit keer met m’n beste Dutchie Anouk, op avontuur gaan met dat geweldig zalige busje van me. Ultieme vrijheid, once again.
Of toch niet de ultieme vrijheid, want in één of ander weinig bewust & onhandig moment kwamen Anouk & ik en dus ook dat busje in een ongeval terecht, mijn schuld. We kwamen er gelukkige beide fysiek enkel met wat kleerscheuren vanaf, maar dat busje - dat werd perte totale verklaard.
En dat was dus ook hoe ik me voelde: perte totale.
Daar zit ik dan, in een vreemd land, zonder familie dichtbij om op terug te vallen, groot financieel verlies en eigenlijk letterlijk geen dak boven mijn hoofd. Mijn verdere reisplannen (zo ook die van Anouk) en dus ook mijn wereld stortte effe in.
Op het moment dat je dan hulp zoekt en vraagt en nodig hebt, is die er. Want gelukkig was daar Anouk, en de lieve mensen die haar en vanaf toen ook mij wouden opvangen. De reisplannen van nadien leken even in het water gevallen, maar ook daar waren out of the box denken & helpende handen even nodig om toch een nieuw avontuur op poten te zetten.
Fysiek was dat avontuur er dus wel, en kon dat in theorie de nodige vrijheid geven die ik dacht nodig te hebben. Mentaal was ik echter helemaal niet vrij, en waren er muizenissen die mijn vrijheid, gezelligheid & geluk (zo ook dat van Anouk) beperkten.
Dan was het dus opnieuw even tijd voor een zure appel om door te bijten - man, dat was heftig allemaal, he Anouk? - maar we zijn erdoor geraakt.
En zo besliste ik na die heftige periode waarin ik even opnieuw mezelf & mijn vrijheid kwijt was, na een paar dagen/weken van (al dan niet onbedoelde) bezinning om Zumba teacher te worden.
Hoe kwam ik daar dan weer op? Ook in Nieuw Zeeland - net zoals letterlijk in elk land van de wereld - worden er Zumba lessen gegeven. Ik startte ooit zo’n 10 jaar geleden bij Katrien in Sporta met Zumba. Elke maandagavond, samen met m’n mama en zus - het plezier van dansen zit in de genen denk ik - zelfs in de donkere wintermaanden kwam de zon in ons hart door de zomerse muziek en aanstekelijke lach van Katrien.
Bij wijze van plezier & ontspanning & beweging, had ik samen met Malin al eens wat Zomerse Zumba gedanst in Rarotonga, en pikten we dan samen eens terug in NZ ook een lesje mee.
En toen in die les had ik ineens een soort van ‘eureka’-moment (dus thank God voor Malin!).
Ergens in de laatste maanden dat ik aan het werk was bij Nike, volgde ik loopbaanbegeleiding. En toen werd er een zaadje geplant dat mensen enthousiast maken voor bewegen en sporten op een plezierige manier, echt wel een job zou zijn voor mij, waar ik misschien eigenlijk zelfs ook mijn boterham mee kan verdienen.
En laat dat nu net de essentie van Zumba zijn, dus dat zaadje bloeide open tot een plant daar exact in die les. Dus ik besliste om Zumba teacher te worden, niet helemaal daar & dan. Ik zocht wat op qua prijzen (want ja, financieel was ik toen wel even fel in distress) en haalbaarheid. En plande mijn volgende avontuur - namelijk een opleiding om Zumba teacher te worden. Want dansen & muziek, dat is een taal die iedereen over de hele wereld spreekt. Vrijheid & verbinding in het vooruitzicht, once again.
Dus na 4 maanden in Nieuw Zeeland, kwam ik terug thuis (niet met m’n fiets deze keer, en ook met fel wat centjes minder) in Oevel. Met m’n volgende avontuur al klaar in m’n achterzakken. En dat avontuur, da’s voor de volgende keer.
Oh, dacht je dat ik het inspirationele stuk van deze blog vergeten was? Nee hoor, think again!
Want wat leerde ik nu uit die reis in Nieuw-Zeeland?
Loslaten.
Denk je nu: “Allez Elise, you went through hell and back, en leerde enkel dat?” Goh nee, waarschijnlijk veel meer.
Maar loslaten is ook veel meer dan je enkel in dat woord kan lezen/begrijpen.
Ook dat kwam al aan bod in de huis/tuin/keuken gids, best uitgebreid ook wel eigenlijk. Want loslaten is vrijheid creëren voor jezelf.
Loslaten is geluk zoeken, niet ergens extern (zoals in een busje of de volgende reis of de personen rond je), het is jezelf losmaken van alles wat er rond je gebeurt - en door contentement te beleven in het moment, voelen dat je geluk er al is en alleen maar groter wordt.
Dus de inspirationele vraag van vandaag: Waar verbind jij momenteel jouw geluk aan?
Als in: “Ik zal rust/geluk/plezier vinden, als…(vul zelf aan)” En wat is nu net de behoefte die je probeert in te vullen met datgene je invulde op de stippellijn? Je bewust worden van die behoefte is de eerste stap. Tweede stap: probeer die behoefte vandaag eens ergens anders te vinden. Niet bij iets of iemand wat buiten jezelf ligt, maar gewoon in jezelf.
Want of je me nu gelooft of niet, alles wat je nodig hebt vind je daar zo, diep in je hart & ziel.
Ik zeg het niet zomaar, ik voel het elke dag.
Weet je niet goed waar te beginnen met loslaten? Omdat je misschien ondertussen echt al wel heel goed geworden bent in controleren? Laat het me weten, want dat is 1 van de dingen waar ik je graag stap per stap mee op jouw pad help.
Jouw eerste gratis kennismakingsgesprek kun je hier alvast vastleggen, en dan bekijken we samen of ik jou kan ondersteunen in wat jij nodig hebt om jouw pad te vinden en op te wandelen.
Of je kan ook gewoon de huis/tuin/keuken yoga gids downloaden, want die is gratis en daarin vertel ik in hoofdstuk 4 uitgebreid hoe je dan kan loslaten.
Of laat even weten wat dit verhaal jou heeft gebracht, want dat is waarom ik dit blijf neerschrijven.